Natuurlijk is het niet moeilijk om te besluiten geen vlees meer te eten. Het moeilijke is alles wat na dat besluit komt en de implicaties dat het met zich meebrengt. Ik ben namelijk niet alleen in de wereld... Mijn vrouw Sandra is al langer vegetariër, maar onze drie kinderen niet. En als ik in m'n vorige bericht herlees hoevele jaren ikzelf nodig gehad heb vooraleer m'n cent viel, kan ik dan van m'n kinderen verwachten dat ze me zomaar in mijn besluit volgen? Ik kan hen vertellen over mijn ideeën en kan hen info geven, de films laten zien, als ze dat willen. Maar ik kan hen niet dwingen om meteen ook vegetariër te worden. Dus koop ik nog steeds salami voor de boterhammetjes en kippenfilet voor op het bord... En daar heb ik 't dan wel behoorlijk moeilijk mee, zeker na het extreme geweld te zien in de documentaire "Glass Walls", let op: niet voor gevoelige kijkers! Ik hoop stilletjes dat we onze kinderen door onze eigen houding tegenover vleesconsumptie toch kunnen overtuigen. En als dat nog jaren duurt, dan moet ik dat maar accepteren...
Marc
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten